ABD’de bir kadro bilim insanı tarafından yapılan araştırma, uzay uçuşunun insan kalbi üzerindeki ziyanlı tesirlerini ve “yaşlandırıcı” yanlarını ortaya koyuyor.
Araştırma kapsamında 30 gün boyunca Uluslararası Uzay İstasyonu‘na (ISS) dizaynlanmış kalp dokusu gönderildi. Doku setlerinden oluşan tasarlanmış sisteme ise “çip-kalp” ismi verildi.
Araştırmacılar, istasyondaki dokuların kasılma ve atış tertiplerini gerçek vakitli izlemek için sensörler kullandı. Karşılaştırma için ise Dünya’daki diğer doku örneği setleri izlendi.
“Çip-kalp” istasyonda 12 gün geçirdikten sonra dokuların kasılma gücü neredeyse yarı yarıya azalırken, Dünya’daki dokuların kasılma gücünün nispeten sabit kaldığı gözlendi. Kelam konusu zayıflama dünyaya döndükten sonraki 9 günde dahi hala besbelli biçimde izlendi.
DOKU RİTİMLERİ DE DÜZENSİZLEŞİYOR
Uzayda dokuların ritimlerinin de vakitle daha sistemsiz hale geldiği ve her atım ortasındaki müddet 19’uncu günde beş kattan fazla arttığı da araştırmaya yansıdı.
Ancak bu düzensizliğin Dünya’ya döndükten sonra ortadan kalktığı kaydedildi.
Araştırmanın sonucunda uzayda yalnızca bir ay geçiren insanların kalp dokusunun zayıfladığı, kalp atış ritminin düzensizleştiği ve kalbin yaşlanma tesirini taklit eden moleküler ve genetik değişimlere uğradığı tabir edildi.
Ayrıca, mikro yerçekiminin uzayda vakit geçiren astronotların bedenine ziyan verebildiği ve bu durumun sistemsiz kalp atışı üzere kardiyovasküler değişiklikleri yol açabildiği ortaya çıktı.
Araştırma “The Proceedings of the National Academy of Sciences” isimli mecmuada yayımlandı.
